Patron naszych ministrantów

Św. Dominik Savio urodził się 2. kwietnia 1842 roku w Riva di Chieri w okolicy Turynu, we Włoszech. Jego rodzice, Karol Savio – rzemieślnik i Brygida Gajato – wiejska krawcowa, byli prostymi ludźmi. Dominik uczęszczał do szkółki prowadzonej przez miejscowego proboszcza i już w wieku 5 lat służył do Mszy Świętej. Znaczna odległość do kościoła oraz trudne warunki pogodowe nie przeszkadzały mu w posłudze oraz modlitwie. Zapytany czy nie boi się chodzić sam tak daleko, odpowiedział: Nie jestem sam. Jest ze mną Najświętsza Maria Panna i mój Anioł Stróż. Dnia 8 kwietnia 1849 r. w Wielkanoc przyjął pierwszą Komunię Świętą. Ze strony księdza proboszcza był to akt odwagi, gdyż w owych czasach panowało przekonanie, że do sakramentów pokuty i ołtarza należy dopuszczać w wieku znacznie późniejszym. Pewnego dnia po generalnej spowiedzi i po Komunii Świętej napisał akt ofiarowania się Matce Bożej Niepokalanej i złożył go na jej ołtarzu: Maryjo, ofiaruję Ci swoje serce. Spraw, aby zawsze było twoim. Jezu i Maryjo bądźcie zawsze moimi przyjaciółmi. Błagam Was, abym raczej umarł, niż bym miał przez nieszczęście popełnić choć jeden grzech.

W wieku 12 lat spotkał św. Jana Bosko i został przyjęty do oratorium przez niego prowadzonym. Dominik był znany w Oratorium jako osoba gorliwie praktykująca i nie zaniedbująca okazji do modlitwy. Późną jesienią 1856 roku Dominik zaczął cierpieć na bardzo zaawansowaną chorobę płuc. Męczył się kilka miesięcy. 9 marca 1857 roku, zaopatrzony Sakramentami Świętymi, kiedy ojciec czytał mu modlitwy, tuż przed śmiercią chłopiec zawołał: „Do widzenia, ojcze! Do widzenia! O, jakie piękne rzeczy widzę!”