
Ministranci
Patron naszych ministrantów
Św. Dominik Savio urodził się 2. kwietnia 1842 roku w Riva di Chieri w okolicy Turynu, we Włoszech. Jego rodzice, Karol Savio – rzemieślnik i Brygida Gajato – wiejska krawcowa, byli prostymi ludźmi. Dominik uczęszczał do szkółki prowadzonej przez miejscowego proboszcza i już w wieku 5 lat służył do Mszy Świętej. Znaczna odległość do kościoła oraz trudne warunki pogodowe nie przeszkadzały mu w posłudze oraz modlitwie. Zapytany czy nie boi się chodzić sam tak daleko, odpowiedział: Nie jestem sam. Jest ze mną Najświętsza Maria Panna i mój Anioł Stróż. Dnia 8 kwietnia 1849 r. w Wielkanoc przyjął pierwszą Komunię Świętą. Ze strony księdza proboszcza był to akt odwagi, gdyż w owych czasach panowało przekonanie, że do sakramentów pokuty i ołtarza należy dopuszczać w wieku znacznie późniejszym. Pewnego dnia po generalnej spowiedzi i po Komunii Świętej napisał akt ofiarowania się Matce Bożej Niepokalanej i złożył go na jej ołtarzu: Maryjo, ofiaruję Ci swoje serce. Spraw, aby zawsze było twoim. Jezu i Maryjo bądźcie zawsze moimi przyjaciółmi. Błagam Was, abym raczej umarł, niż bym miał przez nieszczęście popełnić choć jeden grzech.
W wieku 12 lat spotkał św. Jana Bosko i został przyjęty do oratorium przez niego prowadzonym. Dominik był znany w Oratorium jako osoba gorliwie praktykująca i nie zaniedbująca okazji do modlitwy. Późną jesienią 1856 roku Dominik zaczął cierpieć na bardzo zaawansowaną chorobę płuc. Męczył się kilka miesięcy. 9 marca 1857 roku, zaopatrzony Sakramentami Świętymi, kiedy ojciec czytał mu modlitwy, tuż przed śmiercią chłopiec zawołał: „Do widzenia, ojcze! Do widzenia! O, jakie piękne rzeczy widzę!”
Króluj nam Chryste. Zawsze i wszędzie!
Właściwym dla służby liturgicznej pozdrowieniem jest owo wezwanie: Króluj nam Chryste. Zawsze i wszędzie! Wyraża ono pamięć, że Chrystus jest Tym, w stosunku do którego kształtujemy własne postawy. Ministrant rzeczywiście jest tym, który służy, a Jezus Chrystus tym, któremu służy. Ministrare – z języka łacińskiego oznacza służbę, która tutaj jest nie tylko formalną nazwą, ale bardzo konkretnym zaangażowaniem. Jest to posługa liturgiczna zgodna z kompetencjami i stopniem służby ministranckiej.
Przy naszym kościele służy dwunastu ministrantów. To grupka, w której są chłopcy od pierwszych klas szkoły podstawowej, do klas szkoły średniej. Patronem naszej grupki jest św. Dominik Savio, którego wstawiennictwa wzywamy, modląc się przed służbą liturgiczną. Ministranci zostali podzieleni na trzy mniejsze grupki, aby zapewnić dostateczną służbę na każdej niedzielnej Eucharystii. Po czterech tygodniach następuje rotacja grupek. Na spotkaniach formacyjnych, wyjaśniamy obrzędy liturgiczne, modlimy się, jest również trochę rekreacji i sportu. Wspólnota ministrancka to dobre miejsce na drogę wiary w gronie kolegów i blisko Bożych tajemnic.

Modlitwy ministranta
Przed służbą liturgiczną:
Oto za chwilę przystąpię
Do Ołtarza Bożego,
do Boga, który rozwesela młodość moją.
Do świętej przystępuję służby.
Chcę ją dobrze pełnić.
Proszę Cię, Panie Jezu, o łaskę skupienia,
by myśli moje były przy Tobie,
by oczy moje były zwrócone na ołtarz,
a serce moje oddane tylko Tobie. Amen.
Po służbie liturgicznej:
Boże, którego dobroć powołała mnie do Twojej służby,
spraw, bym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach
przez dzień dzisiejszy i całe me życie
szedł tylko drogą zbawienia.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.